z-maj-acz-one

Jest maj. Bazgranie "Pomajaczonego" majaczy mnie coraz bardziej. Wróciłam. Do tej zmajaczonej schizolki z Wyspy, na której  Bruno Schulz wygina skrzypce i tramwaje. Jest coraz lepiej! Majaczy mi się w uszach. Wypiłam już całą butelkę surrealizmu. Zatracam się. 

Nie będzie żadnej fabuły (?), zbędnego triku ze łzami. Bez ostatniego wrażenia. Tylko posklejane szkło. /Nawet z Tobą 

I mam już te muzyczne majaczenia do najnowszej powieści. Te muzyczne inspiracje, fazy, klucze.

Idealnie dopasowane do głównej roli. Idealnie dopasowane do ciebie.

będzie(sz).