przykładanie

patrzę przez okno

jak wylewa się świat 

~ chaos

Ten pokój jest ciepły. Przykładam kolejny raz rękę do kartki Nowosielskiego*. Kolejny Sopot 2015. Chłonę DUCHA. Czas przeszły wydaje się być utraconą ruiną. Motto z Herberta grzmi w moich oczach. Ojczyzny i Chrystusa tak dużo.  - A gdyby kartki miały dłonie? - myślę.  - Luiza miałaby fioletowe włosy - dopełniam. 

Któregoś dnia dokończę ścianę. Salon mnie o to prosi. Taka odrobina luksusu. Z białej cegły. I nie wiem już, którędy przyjdziesz do mnie. Po jakich schodach dnia czy nocy. Po której linie wiersza. Docierają tylko strzępki słów/ imion/ kwiatów. 

Z Bartoszem nakręcimy muzę. Wypiję cztery kawy. Zjem herbatę. Znów będziesz mi kłamać prosto w Instagram. Znów będzie. ZNÓW. Rozpraszał mnie nadmiar świata/ Ożywało morze.

Ten pokój jest zimny.

Czekam

- może ktoś odpowie. Zapali światło. Za zasłoną. 

___

* K. Nowosielski, Przykładanie ręki, Sopot 2015