domek dla lalek

Trzeba było wiadra

zimnej wody (...) 

~ Jerzy Stasiewicz

Byłam Smutną Królewną (no może niezupełnie), Amunicją na Placu Świętego Piotra (wtedy). Przyglądałam się robotom na blogu i telefonom komórkowym. A sorry, o telefonach to Marek śpiewał. Ostatnie party wbiło mi się w pamięć. Dawno, dawno temu. Za górami. Fejsbukami. Mieszkał malutki ROBOT, który zwał się 66. Dobra. Do rzeczy. 

Niektórzy mają problem z osobowością/ z melanżem /z wódką / z inwigilowaniem /z roznoszeniem syfu za plecami. Inni z robotami kuchennymi. Bo psują się, kiedy tort. I nie można już wycisnąć nienawiści tak do ostatniej wisienki (W tym miejscu wypadałoby zacytować Obertyńską - szkoda). W amoku ściskają nowe gumy Turbo, żeby przykleić sobie sztuczny tatuaż do skóry. Ewentualnie zrobić hennę (przeciwbólowo) heh. 

Wypiłam dziś cyniczną herbatę z brzoskwinią. Ktoś mi nadepnął na odcisk. Wiem, że nic nie wiem (Ach, ten Sokrates - ten to wiedział WSZYSTKO, Skubany). Niektórzy nie rozumieją, kiedy w delikatną aluzję owijam słowo "spierdalaj". Kiedy cały tydzień milczę, kiedy udaję, że zgubiłam telefon, kiedy nie jestem zainteresowana wytaczaniem amunicji na stół.
___
Ale mi teraz dobrze. W lipcu miałam szczęście.

___
Faza na muzę Karo trwa:

 Karolina Karo Sawicka - Domek dla lalek  
"(...) a dzisiaj lepsza ja
lepsze sny"