bajki mydlane

Fałsz ubiera się w długi, ciemny płaszcz. 

Wychodzi w kapturze, aby oszukać d(r)eszcz. 

Wychodzi w masce, aby omamić gwiazdy.

Na rozpoznanie fałszu nie ma recepty. Jeżdżą takie kozie mordy po świecie, biegają, galopują, a potem srają na Twoją duszę. Wpierw jednak kwiatki, czulenie, boskie słówka, motylki, zegarmistrz (światła) i raj. Merci na słodko, wszystko to, co kocham, Ty kochasz, ON/ONA kocha. Każde najmniejsze gówno sprzątnę po Tobie. Będę wiecznie. Będę na zawsze. Obok. Obok. Zesrany obłok. Heh. FOREVER.

A tak naprawdę nabieramy się zbyt szybko. Na oazę spokoju/ smak czekoladowego batona/ złotą rybkę/ goździki. Na przyjaźń/miłość/pojednanie, kasę i pokój. 

Niektórzy potrafią dużo gadać (i pięknie gadać). Nawijają na taśmę te wszystkie zapachy lata ( - O, jak Ty pachniesz), smaki (- O, jak Ty całujesz), ten cały wszechmogący dotyk (a zdawałoby się, że w dzisiejszych czasach wszechmogące dla wielu bywa tylko GOOGLE) i delikatne powietrze, a tak naprawdę czekają tylko na odpowiedni moment, aby wbić szpilę/przyłożyć słowem/zranić. Łatwo przejechać się (i to nie trzeba od razu wybierać się na koniec świata) np. rowerem/samochodem/limuzyną/traktorem i łatwo też przejechać się na KIMŚ. Bo nagle okazać się może, że osoba, której się ufa, modli się aktualnie po drugiej stronie barykady i lajkuje syf przeciwko Tobie albo roznosi grzybicę paznokcia od roku za Twoimi plecami, o czym Ty nie posiadasz bladego (albo białego) pojęcia (zielone stało się oklepane).

Wniosek? Należy uważać. Na pasach/przejściu dla pieszych, w tunelach, podczas procesji słów, na pustyni (kiedy zjeść nas chce fatamorgana) na ciepło i na wznak. A przede wszystkim nie pozwolić na zaślepienie. Na bajki mydlane. I szanować siebie samego. Amen.